కృష్ణ కాంత్ పార్క్ లో కృష్ణ లీలలు

జీవితం నిస్తారం గా సాగి పోతోంది అనుకున్న ప్రతిసారి జీవితం లో వసంతాలు నింపడానికి వసంత కోకిల లా ఎవరో వొకరు వచ్చి తమ సౌరభాలు వెదజల్లి మళ్ళి జీవితం లో సారం నింపి నిష్క్రమించడం నా విషయం లో పరిపాటే .అలా అనుకోకుండా ఆమె నా జీవితం లోకి ప్రవేశించింది .వొకసారి అసుర సంధ్య వేళ ఆఫీసు పని ముగించుకుని ఇంక ఇంటికి బయలుదేరా డానికి సిద్ద పడుతుంటే లోపలకి రా వచ్చా ?అంటూ వొక అందమైన ఆమె వాళ్ళ అబ్బాయి తో సహా నా చాంబర్ డోర్ ఓపెన్ చేసి అడుగుతోంది .నేను ఆమె అందానికి అప్రతిభుడనై తల అడ్డం గా నిలువు గా వుపేస్తూ కూర్చోమని సైగ చేశా .నా ఉద్యోగ రీత్యా ప్రబుత్వ పరంగా అవ్వ వలసిన తన పని కోసం నా దగ్గరకి వచ్చినట్టు ఆమె మాటల్లో గ్రహించా , కాని అప్పటికే మా స్టాఫ్ అంతా వెళ్లి పోయి నేను మా ప్యూను మిగిలాం ఆఫీసు మొత్తానికి .అలాంటి సమయం లో వేరెవరైనా అయివుంటే రేపు ఆఫీసు టైం లో వచ్చి కలవండి అని చెప్పేసి వెళ్లి పోవడం సహజం ఎందుకంటె పొద్దుట నుంచి పని చేసి సాయంత్రానికి ఎనర్జీ లెవెల్స్ పడి పోయి వుంటాయి . అటువంటిది ఈమెని చూడగానే ద్విగున్నికృత ఉత్సాహం వచ్చేసి వొక్క పదినిమిషాల ముందు వచ్చి వుంటే మీ పని యి రోజే అయిపోయి వుండేది . రేపు పొద్దున్నే ఫస్టు అవర్ లో వచ్చేసి మీకు రావలిసింది మీరు తీసుకోవచ్చు అన్నా (రేపు కూడా చూడొచ్చు అన్న ఉద్దేశం ?)
అబ్బే లేదండి నా వ్యాపార పనులతో నేను మళ్ళి రావడం వీలు పడదు మా స్టాఫ్ ని పంపుతా కొంచెం సాయం చెయ్యండి అంటే వో యస్స్ రేపు పంపండి అన్నా .ఆమె మీ కబ్యంతరం లేక పొతే మీ సెల్ నెంబర్ ఇస్తారా అంటే మీ సెల్ నంబర్ చెప్పండి మిస్సేడ్ కాల్ ఇస్తా సేవ్ చేసుకోండి అన్నా (నేను కూడా సేవ్ చేసుకోవచ్చు కదా).అంటే ఆ మర్నాడు ఆమె పని చేసేసాక ఆమె నా సెల్ కి చేసి మీ లాంటి వాళ్ళు ఇంకా ప్రబుత్వ అధికారులు గా వుండ బట్టే ప్రజల పనులు ఇబ్బంది లేకుండా అవుతున్నాయి అంటే నేను భలే వారే అది మా కర్తవ్యమ్ అంటూ సినిమా డైలాగు కొట్టి ఎప్పుడన్నా అవసరం పడి నప్పుడు గుర్తు పెట్టుకోండి అన్నా .మిమ్మల్ని వొక్క సారి చుసిన వాళ్ళు ఎప్పటికి మర్చి పోరు అంది . అది పొగడతో తిట్టో అర్ధం కాక అంతా మీ అభిమానం అంటూ పెట్టేసా .యిది జరిగి రెండు నెలలు అయ్యింది .నా పని వత్తిడిలో ఈ విషయం ఇంతటి తో మర్చి పోయా .మొన్న హటాత్తు గా సెల్ మోగితే ఆమె పేరు తో కాల్ కని పిస్తోంది .వెంటనే ఫోన్ ఎత్తి ఆమె ని పేరు తో బాగున్నారా అన్నా .దానికే ఆమె ఆనంద పారవశ్యం అవుతూ నన్ను మీరు బానే గుర్తు పెట్టు కున్నారు అంది .''మర్చి పోయే పెర్సానాలిటి యా మీది ''మనసులో మాట సర్రున బయటకి వచ్చేసింది ,.దానికి ఆమె నెగటివ్ గా రీయక్ట్ అవకుండా థాంక్స్ అండి చిన్న పని మీద మిమ్మల్ని డిస్ట్రబ్ చేశా అంటూ తన పని చెప్పడం నేను సాయంత్రానికి చేసెయ్యడం చక చకా జరిగి పోయాయి . ఈ నే పద్యం లో ఆమె అదే రోజు మూడు నాలుగు సార్లు ఫోన్ చెయ్యడం చేసిన ప్రతి సారి కాల్ డురేషణ్ పావుగంట చొప్పున పెరగడం'' మీరు పని పడినప్పుడే కాకుండా ఉత్తప్పుడు కూడా చేస్తూ వుంటే నా మీద పని వత్తిడి తగ్గి మరింత బాగా పని చేస్తానేమో'' అని నే ననడం ఆ పిదప రోజుకి రెండు సార్లు ''సెల్ లో సొల్లు '' ప్రోగ్రాము మొదలవ్వడం జరిగి పోయాయి .ఆ సొల్లు లో బయట పడిన ఎన్నో కధలలో మొదటి కధ ఈ కృష్ణ కాంత్ పార్క్ లో కృష్ణ లీలలు .మా వొప్పందం ఏంటంటే మేము ఎప్పటికి మళ్ళి జీవితం లో కలుసు కోకూడదు కేవలం సెల్ లోనే టచ్ లో వుండాలి అప్పుడే కుటుంబ వ్యవస్థ కి భంగం కలగ కుండా , ఏ విధమైన ఆర్దిక , హార్దిక పరమైన సంబంధ భాందవ్యాలు లేకుండా అంతరాత్మ తో సంభాషించు కునట్టు గా వుండి పోవాలి .
సరే యింక కధ లోకి వస్తే ఆమె కి రోజు సాయంత్రం ఆ పార్క్ కి వాక్ కి వెళ్ళడం రివాజు . అక్కడే తనకి ఎంతో అందమైన అబ్బాయిలు (టీవి సీరియల్స్ లో వేసే వాళ్ళు )పరిచయాలు పెంచు కోడానికి వేమ్పర్లు ఆడే వాళ్ళు . పరిచయం అయిన పది నిమిషాలకే ఈమె తనకి పెళ్లి అయ్యిందని యిద్దరు పిల్లలని నిజం చేప్పేసేది .అయినా గాని వాళ్ళు వదలకుండా వెంట పడటానికి కారణం ఈమె అందం తో పాటు ఈమె స్వయం గా నడుపుకుంటూ వచ్చే హోండా కార్ కూడా కొంత కారణం అయి ఉండొచ్చు . వాళ్ళలో చాల మంది యింకా జీవితం లో సెటిల్ అవడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్న వాళ్ళే .వీళ్ళ తో పాటు జీవితం లో బాగా సెటిల్ అయి పోయి బాగా డబ్బు సంపాయించి దాన్ని ఎర గా చూపి అందమైన అమ్మాయిలకి వల వేసి ఎంజాయి చేద్దామనుకునే బాపతుయింకో రకం .మరో రకం వయసు మీద పడ్డా కలర్ తో కవర్ చేసి పవర్ లేక పోయినా కళ్ళతోనే స్కాన్నింగ్ చేసేసి ఇంటికెళ్ళి భక్తీ టీవి చూసే రకం .ఎవర్తి బకిరి దొరుకుతుందా దాన్ని సినిమా నిర్మాత కి ఎర గా వేసి అసిస్టంట్ డైరెక్టర్ స్తాయి నుంచి డైరెక్టర్ స్తాయికి ఏది గి పోదామా అని చూసే కృష్ణ నగర్ బాచ్చి కుర్రాళ్ళ తో అలరారుతూ వుంటుంది ఆ పార్క్ .అక్కడకి రోజు ఈమె వచ్చే సమయానికే యింకో ఆమె కూడా వస్తుంది .చూడ గానే పవిత్ర భావం స్తానే అపవిత్ర ఆలోచనలు వచ్చేలా టైటు ట్రాక్ సూటు వేసుకుని కాసేపు పరిగెడుతూ కాసేపు నడుస్తూ కాసేపు వివిధ బంగిమల్లో ఎక్సరసైజు లు చేస్తూ అందరి ద్రుష్టి తన మీద పడేలా చేసుకుంటుంది .మా సెల్లు మిత్రురాలు రిజెక్ట్ చేసిన కేయన్ డి డే టూలు ఆమె వెనక వెళ్ళే వారు . ఏ వోక్కరు కూడా రెండు రోజులు దాటి ఆమె తో కని పించే వారు కాదు .ప్రతి మూడు రోజులకి జోడి మారి పోతూ వుండడం తో సెల్ మిత్రురాలికి ఉత్సుకత పెరిగి తన మిత్రున్ని విషయం ఏంటో కని పెట్ట మని పురమాయించింది .అతను రెండు రోజుల తర్వాత నీరసం గా వచ్చి విన్న వించిన విషయం ఏంటంటే అందరు తమ ఆరోగ్యాలు కాపాడుకోవటానికి వస్తుంటే ఈమె తన విలాసాలకి శరీర విన్యాసాలతో ఆకర్షించి వాళ్ళని పబ్బులకి డబ్బులు దోబ్బించి జబ్బులు అంటించి ఆఖర్న వోరేయి కాకిలా కలకాలం బతికే కంటే హంస లా నాలా ఆర్నెల్లు బతకరా అంటే వాళ్ళు గుండెలు జారి పోయి డాక్టర్ సమరాల దగ్గరకి వెళ్లి జీవన సమరం కోసం పోరాడుతుంటే ఈమె మళ్ళి అగ్నికి ఆహుతయ్యే కొత్త మిడత కోసం అన్వేషిస్తూ పార్క్ లోకి అడుగు పెడుతూ వుంటుంది .ఆమె అందిట వోరేయి రాచ పినుగా వొంటరి గా పోదురా నాతొ పాటు వందమంది నన్నా తీసుకు పోతా నీ నంబర్ అరవై అయిదు అని . యివన్నీ ఆ మిత్రు రాలు చెపుతూ ''నాకు వొక్క ముక్క అర్ధం కాలేదు నన్ను ఇష్ట పడే నా మిత్రుడు ఆ రోజు నుంచి ఎందుకు కనబడటం లేదు ?ఆమెతో నడక కోన సాగించిన వాళ్ళు యందుకు అలా పినుగుల్లా తయారవుతున్నారు ?కృష్ణకాంత్ పార్క్ లో నడిచే వాళ్ళంతా ఏనుగుల్లా వుండే వాళ్ళు పినుగుల్లా అవడానికి నడకే కారణమా ? '' అంటూ ప్రశ్నలు సంధిస్తూ వుంటే తనకి వొక టే సలహా చెప్పా రేపటి నుంచి నువ్వు ఆ పార్క్ కి నడక కి పోకు మీ మిత్రుడి ని కరిగి పోయే జ్ఞాపకం లా మరచి పో అని .ఆ క్షణమే మరింత స్తిరం గా నిర్ణయించుకున్నా మా ఇద్దరి మద్య ఉన్న ఎప్పటికి కలవ కూడ దన్న వోప్పందాన్ని మరింత గట్టిగా దృడం గా అమలు చేసి తీరాలని .